Kuşanın Silahları Aşka Yolculuk Var

Aydın Sever – 17.05.2017

Sergio Leone'nin ölmeden önceki son filmi olan 1984 yapımı Once Upon a Time in America – Bir Zamanlar Amerika hem sanatsal olarak hem de mafya filmleri içerisinde hatırı sayılır bir öneme sahiptir. Aynı zamanda sinema tarihinin en iyi film müziklerinden biri de bu filme aittir.

Dört gencin Amerika'nın içki yasağı olduğu dönemlerdeki hikayesini anlatan ve bu gençlerden David Aaronson'ın filmdeki adıyla Noodles'ın (Robert de Niro) gözünden hikayeye bakan, flashbackleri ve kurgusuyla, yönetmeninin yaklaşık on yılını alan emeğiyle sinema tarihinin önemli yapımlarından olan film aslında bir dost kazığı hikayesidir.

Arkadaşları tarafından aldatılan ve bulunduğu yerden uzaklaştırılan Noodles, yıllar sonra geri döner ve yakın arkadaşlarının onun arkasından neler çevirdiğini öğrenir.

Sinema tarihinin en iyi mafya filmlerinden kabul edilen Once Upon a Time in America, The Godfather (Baba) ile beraber anılan ve farklı hayranları olan bir yapımdır.

Leone'nin western dışında da film çekebildiğinin ve en önemli yönetmenlerden biri olduğunun ispatı olan Once Upon a Time in America filminde klasik sahnemizde Noodles'ın yıllar önce yaşadığı yere geri dönmesi ve çocukluk aşkı Deborah'nın (Jennifer Connelly) bale egzersizi yaparken tahta parçasını kaldırarak onu arkadan gözetlediği yeri anımsaması ve belki de sinema tarihindeki en hüzünlü bakışlarla çocukluğunu ve hayatındaki tek aşkı hatırlayarak geçmişe dönmesi anlatılır. Sinema tarihinin en güzel flashbacklerinden olan sahnemiz efsane oyuncu Robert De Niro'nun tarif edilemez güzellikteki hüzünlü bakışlarıyla, kayıp bir hayatı ve yaşı oldukça ilerlemesine rağmen halen ömründeki tek aşkının o küçük kız çocuğu olduğu gerçeğini diyalog olmadan Ennio Morricone'nin müthiş ezgileriyle izleyicilere anlatır. Noodles (de Niro) tahta parçasını kaldırdıktan sonraki görsellik enfestir. Sinemanın belki de en önemli ikililerinden olan yönetmen Sergio Leone ile besteci Ennio Morricone bu sahnede sanatlarını tam anlamıyla icra ederler. Leone'nin görsel dehası ve Morricone'nin sahneleri sanki oynar gibi bestelediği müzikler enfestir. Müzik ve görüntünün bu muazzam uyumu filmin vermek istediği etkiyi tam anlamıyla verir izleyiciye. Sahnede De Niro'nun gözleri ağlamaklı bakışı tarif edilemez bir oyunculuktur. Deborah rolünde ise Jennifer Connelly çocuk haliyle gelecekte ne kadar önemli bir oyuncu olacağının sinyallerini verir izleyiciye.

Şimdi bu sahneyi hep birlikte bir kez daha izleyelim. İyi seyirler…